Het tijdperk van het lezen is voorbij, zei Philip Roth in een interview niet lang na de eeuwwisseling. We zitten nu in dat van het schrijven. Volgens de in 2018 overleden Amerikaanse auteur hebben mensen geen zin meer romans van anderen te lezen. ‘Mensen willen hun eigen boek schrijven!’
Inmiddels zijn we twee decennia verder, autobiografische fictie domineert het aanbod in de boekhandels en creatieve schrijfopleidingen groeien en bloeien. Ik ben oprecht blij al ruim een decennium als opleider aan deze ontwikkeling te mogen bijdragen en samen met mijn studenten het vak en het vakmanschap te verdiepen en te verfijnen. 

Zie de hele column op de Schrijversvakschool

Romanschrijvers zijn behept met een bovengemiddeld interesse in psychologische processen. Wat beweegt een mens te doen wat hij doet? Vanuit die invalshoek vertellen ze hun verhaal.
Voor de Weense grondlegger van de psychoanalyse Sigmund Freud waren ze bondgenoten. Schrijvers voelen intuïtief aan wat mensen beweegt, schreef hij. Hij benadrukte zijn schatplichtigheid aan de mythen van de klassieke Oudheid of aan literatoren als Shakespeare, Dostojevski of tijdgenoot Arthur Schnitzler, auteur van Traumnovelle (1926), door regisseur Stanley Kubrick verfilmd in Eyes Wide Shut (1999).

Zie de hele column op de Schrijversvakschool

In 1926 schrijft Vladimir Nabokov een verhaal over een Russische balling in Berlijn, net als hij zelf was. Op 15 april 1919 had hij zijn geboorteland moeten verlaten, toen zijn familie aan boord van een Grieks schip, onder geweervuur van de bolsjewieken, de haven van Sebastopol uitvoer met bestemming Konstantinopel en Athene. Van 1922 tot 1937 woonde de schrijver in Berlijn, daarna in Parijs, waarna hij naar Amerika vertrok en uiteindelijk in Zwitserland overleed. Hij zou Rusland nooit meer terugzien.

Zie de hele column op de Schrijversvakschool

De dag waarop de student zijn vriendin doodde en daarna zichzelf was het zonnig en helder. Zomershelder, een strak blauwe hemel en van dat trillende, gele licht, kwistig uitgestrooid over de straten. Of was het druilerig en begon het ‘s avonds flink te regenen?
In september zijn alle weervarianten mogelijk. Ik weet het niet meer. Het was in 1972. De kop van de ochtendkrant luidde: ‘Student steekt vriendin dood en springt van balkon’ Er stond een grote foto bij. Dertig jaar later begon ik aan mijn tweede roman Spiegels en kwam het beeld ineens bovendrijven.
Zie de hele column op de Schrijversvakschool